دندان پزشکی یوسف بالوی پوریکی از روش های مطمئن و مناسب جایگزینی دندان از دست رفته، ایمپلنت های دندان است. این روش در سال های اخیر محبوبیت بسیاری به دست آورده است. در انجام ایمپلنت تخصص دندانپزشک بسیار مهم می باشد اما در کنار این امر مهم، کاندید بودن و داشتن برخی شرایط در بیمار نیز مهم است. با آنکه ایمپلنت تا کنون بهترین روش برای جایگزینی دندان تخریب شده و از دست رفته معرفی شده است، امادر برخی از موارد روش مناسبی نیست و با شکست مواجه می شود. در ادامه به بررسی این موضوع خواهیم پرداخت.
ایمپلنت اگر به خوبی کاشته شود تا پایان عمر در دهان فرد باقی می ماند. اما در غیر این صورت در کوتاه ترین زمان ممکن از دست می رود.
چه عواملی باعث شکست ایمپلنت می شود؟ چگونه می توان از شکست درمان ایمپلنت جلوگیری نمود؟ این قبیل سوالات در ادامه پاسخ داده می شوند.
جایگزینی دندان با ایمپلنت
همانطور که می دانید یکی از روش های جایگزینی دندان از دست رفته، کاشت ایمپلنت می باشد. در کنار روش های کاشت و انواع پروتز های دندانی،کاشت ایمپلنت از مزایای بیشتری برخوردار است. این روش در حال حاضر بهترین و مطمئن ترین روش برای کاشت دندان می باشد. مزایای کاشت ایمپلنت شامل موارد زیر است:
· حفظ ظاهر طبیعی دندان
· صحبت کردن راحت در مقایسه با استفاده از پروتز های متحرک
· احساس راحتی بیشتر نسبت به دندان مصنوعی
· افزایش توانایی در جویدن
· محافظت از دندان و فک از سایش
با این حال،کاشت ایمپلنت برای همه مناسب نیست و برای استفاده از این روش فرد باید شرایط کافی را داشته باشد. با آنکه ایمپلنت بهترین درمان است اگر برای فردی مناسب نباشد می تواند خرا مختلفی برای وی داشته باشد. به همین دلیل قبل از انجام ایمپلنت، دندانپزشک شرایط دهان و دندان های فرد را به طور کامل بررسی می کند.
دلایل شکست درمان ایمپلنت
وقتی کاشت ایمپلنت با شکست مواجه می شود، تنها راه درمان آن خارج کردن ایمپلنت است. این راه حل مشکلات متعددی را به همراه خواهد داشت. به همین دلیل باید از عواملی که در شکست درمان تاثیر می گذارند از پیش مقابله نمود و از شکست درمان پیشگیری کرد. پس باید از قبل دلایلی که باعث شکست درمان ایمپلنت می شوند را شناخت.
پری ایمپلنتایتیس: شکست درمان ایمپلنت دلایل مختلفی دارد که در بیشتر موارد گزارش شده در سال های اخیر، بیماری پری ایمپلنتایتیس بوده است. در این بیماری، باکتری ها رشد می کنند و این امر باعث تخریب استخوان ها اطراف ایمپلنت می شوند. پری ایمپلنتایتیس عفونت فعال است و با علائمی همچون؛ آبسه، درد، ترشح و بوی بد ظاهر می شود. این عفونت باید درمان شود و عدم مداوای آن خطرات جدی به همراه دارد. به همین دلیل برای مداوای آن نیاز به خارج نمودن ایمپلنت است. اگر پس از کاشت ایمپلنت هیچ مشکل فیزیولوژیکی در روند بهبودی وجود نداشت، علت شکست درمان احتمالاً رعایت‌نکردن بهداشت دهان و دندان است. وقتی تمیزکردن دندان به خوبی انجام نشود، باکتری ها روی سطح ایمپلنت گسترش می یابند و باعث ایجا التهاب غشای مخاطی اطراف ایمپلنت می شوند. اگر این عفونت بدون درمان باقی بماند، به وضعیت خطرناک پری ایمپلنتایتیس تبدیل می شود که عوارض آن مشکلاتی از قبیل التهاب و از دست‌دادن استخوان در اطراف ایمپلنت است. در نتیجه ایمپلنت جایگاه خود را در استخوان از دست می‌دهد و کم‌کم لق می‌شود، که در نهایت باید آن را از دهان خارج نمود.
کاشت ایمپلنت نیاز به مهارت و تخصص دارد. دندانپزشک باید جایگاه کاشت را به خوبی شناسایی کند. محل قرارگیری ایمپلنت بسیار مهم است. ایمپلنت نباید خارج از قوس فکی قرار بگیرد. همچنین نباید خیلی به ریشۀ دندان کناری خود نزدیک باشد. ایمپلنت باید در محلی کاشته شود که فضای کافی برای قرار دادن روکش و بازسازی تاج در آن ناحیه وجود داشته باشد. همچنین در فک پایین باید حداقل۲ میلی‌متر با عصب انتهایی فک فاصله داشته باشد.
عمق و عرض استخوان برای قرار گرفتن ایمپلنت دارای اهمیت است و باید ایمپلنتی متناسب با آن مختصات در ناحیۀ مد نظر قرار داد. علاوه بر این گاهی استخوان اندازه کافی برای قرار گرفتن ایمپلنت را ندارد که دندانپزشک این مسئله را قبل از شروع درمان با اندازه گیری از روی عکس رادیوگرافی بررسی می کند. اگر این مشکل در فردی صدق کند، کاشت ایمپلنت انجام نخواهد شد. تا زمانی که پیوند استخوان انجام شود و فضای کافی برای قرار گرفتن استخوان در فک ایجاد گردد.
گاهی همزمان با انجام ایمپلنت عفونت وارد استخوان فک می شود در ان زمان نیز به ایمپلنت آسیب وارد می شود. در نتیجه امکان لق شدن ایمپلنت وجود دارد. عفونت ممکن است از قبل در ناحیه قرار گرفتن ایمپلنت وجود داشته یا هنگام انجام درمان بروز کند. در هر صورت عفونت و التهاب منجر به لق شدن ایمپلنت و در نهایت خارج کردن آن از استخوان می شود.
از زمان جراحی و قرار گرفتن فیکسچر در استخوان فک باید سه الی چهار ماه زمان بگذرد و سپس روکش روی آن قرار بگیرد. در این مدت استخوان سازی به دور فیکسچر انجام می شود. سلول های استخوان ساز فیکسچر را مانند یک عضو بدن شناسایی کرد و دور آن را احطه می کنند. در برخی مواقع این امر مهم انجام نمی شود و ایمپلنت به استخوان فک پیوند نمی خورد. در نتیجه درمان ایمپلنت با شکست مواجه می شود.
همچنین اگر زودتر از زمان مورد انتظار، عمل فشاری توسط قالب‌گیری و روکش بر ناحیۀ جراحی‌شده وارد شود، کاشت ایمپلنت با شکست مواجه خواهد شد.
یکی دیگر از دلایل شکست کاشت ایمپلنت استفاده از ایمپلنت های ارزان قیمت و بی کیفیت است. معمولا استفاده از ایمپلنت های چینی مشکلات متعددی به همراه خواهد داشت. به همین دلیل دندانپزشکان استفاده این جنس ایمپلنت ها را توصیه نمی کنند.
مورد بعدی شکست ایمپلنت، سلامت جسمی فرد است. در افرادی که سیگار و دخانیات با دوز بالا استعمال می کنند، کاشت ایمپلنت ممکن است با شکست مواجه شود. این نکته در افرادی که الکل مصرف می کنند نیز صدق می کند.
اگر در هنگام استفاده از ایمپلنت، دلیل عدم موفقیت ایمپلنت بروز شکستگی در ایمپلنت باشد و استخوان فک آسیبی نبیند، در این صورت انجام عملیات چندانی لازم نیست. در صورتی که هر چه سریع به دندانپزشک اطلاع دهید از آسیب های بعدی پیشگیری می شود. دندانپزشک سریعا ایمپلنت آسیب دیده را برداشته و آن را با ایمپلنت جدیدی جایگزین می کند.
همان طور که گفته شد، مشکل در یکپارچگی استخوانی یکی از دلایل شایع شکست ایمپلنت است. دندانپزشک با استفاده از دو راه می‌تواند این مشکل را حل نماید. اما با این حال همه چیز به میزان شدت عفونت یا تخریب استخوان بستگی دارد.
در صورتی که تخریب استخوان ملایم باشد: دندانپزشک عامل عفونتی که باعث تخریب استخوان شده را بررسی می کند. سپس ایمپلنت خراب شده را بر داشته و قبل از کاشت ایمپلنت جدید صبر می‌کند تا محل آسیب دیده بهبود بیابد. دوره بهبودی ممکن است چند ماه به طول بیانجامد
در صورتی که تخریب استخوان شدید باشد: در این صورت، دندانپزشک قبل از جایگزین کردن ایمپلنت معمولا فرایند گرافت استخوان را انجام می دهد. گرافت استخوان عملی است که در طی آن استخوان جدید رشد می‌کند.
برای مشاوره و همچنین انجام ایمپلنت با بهترین کیفیت می توانید به دندانپزشکی زیبایی دکتر یوسف بالوی پور مراجعه نمایید.