دندان پزشکی یوسف بالوی پورسلامت دندان ها برای همه افراد مهم است. در این راستا نیز مردم هزینه های مختلفی را برای حفظ زیبایی و سلامت دهان و دندان های خود پرداخت می کنند. اما با این حال در برخی از مواقع ممکن است به دلایل مختلف یک یا چند دندان از دست برود. دندان ها معمولا به دلیل پوسیدگی، ضربه، التهاب لثه، کهولت سن و ... از دست می روند.
در گذشته جایگزینی برای دندان های از دست رفته وجود نداشت، اما با گذشت زمان و ابداع روش های جدید پروتز های دندانی جایگزین مناسبی برای دندان های دائمی افراد شدند. در سال های اخیر بهترین روش برای جایگزینی دندان های از دست رفته ایمپلنت های دندانی انتخاب شده است.
ایمپلنت دندان یک پروتز دندانی است که از ریشه در استخوان فک قرار می گیرد. این روش از آن جهت مورد اطمینان و بهترین روش است که ساختار آن مشابه دندان طبیعی می باشد. ایمپلنت دندان همانند دندان دائمی دارای ریشه است. ریشه مصنوعی در استخوان فک قرار می گیرد و روکش روی آن نصب می گردد. امروزه افراد برای جایگزینی دندان از دست رفته خود ترجیح می دهند از روش ایمپلنت استفاده نمایند. عمر کارکرد ایمپلنت ها در صورت مراقبت صحیح بیش از ده سال می باشد.
همانطور که گفته شد این پروتز در استخوان فک قرار می گیرد به همین دلیل باید جنس آن طوری باشد که با استخوان و بدن انسان سازگار باشد. جنس پایه یا همان ریشه ایمپلنت از تیتانیوم فلزی سازگار با بدن است.
باید بدانید ایمپلنت فاکتور مناسب برای همه افراد نیست، به همین دلیل دندانپزشک قبل از شروع درمان باید مواردی را در بیمار بررسی نماید. در ابتدا از فک مربوطه تصویر رادیوگرافی تهیه می شود. در این تصویر دندانپزشک طول و ضخامت استخوان فک و همچنین جای دندان روی لثه را اندازه گیری می کند. یکی دیگر از موارد مورد بررسی مربوط به فک بالا است، در این بررسی میزان فاصله سینوس و استخوان فک مورد ارزیابی قرار می گیرد.
این بررسی های فیزیکی صرفا برای قرار گیری ایمپلنت می باشند که در بسیاری از مواقع در صورت مناسب نبودن ارزیابی ها با روش های مختلف استخوان فک برای قرار گیری ایمپلنت ترمیم می شود. روش هایی مانند پیوند استخوان و جراحی لیفت لثه از درمان هایی هستند که در برخی از افراد برای قرار گرفتن ایمپلنت انجام می شود.
بیماران دیابتی و انجام ایمپلنت
بررسی های فیزیکی بالا همانطور که گفته شد صرفا برای قرارگیری ایمپلنت در دهان هستند. زیرا در صورت مناسب نبودن شرایط کاشت ایمپلنت با شکست مواجه می گردد و آسیب های مختلفی را به همراه خواهد داشت.
یکی دیگر از بررسی هایی که دندانپزشکان برای کاشت ایمپلنت در افراد انجام می دهند بررسی وضعیت جسمانی فرد است. میزان فشار خون، قند خون، بررسی های مختلف در بیماران قلبی و ... از اقداماتی است که در افراد قبل از انجام ایمپلنت باید مورد ارزیابی قرار بگیرد.
در افراد مبتلا به دیابت قبل از انجام هر گونه جراحی و درمانی باید مواردی مورد بررسی قرار می گیرد. کاشت ایمپلنت نیز یک نوع جراحی محسوب می شود و در بیماران دیابتی باید مواردی مورد ارزیابی قرار بگیرد. برخی از افراد مبتلا بر این باور هستند که کاشت ایمپلنت برای آنها نا موفق خواهد بود. این باور همچنین برای سایر خدمات دندانپزشکی وجود دارد. به این عزیزان باید گفت، اگر درمان های آنها کنترل شده و بر اساس اصول پزشکی انجام شود هیچ خطری سلامتی آنها را تهدید نخواهد کرد و می توانند مانند سایر افراد از خدمات دندانپزشکی استفاده نمایند.
وقتی میزان قند خون یک فرد، به صورت دائمی در محدوده طبیعی نباشد، یعنی بیماری دیابت دارد و قند خون باید به صورت مداوم و مکرر تحت کنترل باشد. در این افراد معمولا ترمیم زخم به کندی صورت می گیرد و اغلب دچار التهاب و عفونت زخم می شوند. البته این در صورتی است که مراقبت های لازم از فرد بیمار انجام نشود.
همین امر سبب می شود در برخی از افراد کاشت ایمپلنت همراه با موفقیت نباشد و پس از چندی فرد پروتز خود را از دست بدهد. به همین دلیل باید قبل از کاشت ایمپلنت میزان قند خون فرد دیابتی کنتل شود. متاسفانه درصد زیادی از مردم مبتلا به دیابت هستند اما از بیماری خود خبر ندارند و آن را کنترل نمی کنندف در حقیقت باید گفت شکست کاشت ایمپلنت در این افراد همیشه به وجود می آید. در صورتی که اگر دیابت کنترل شده باشد، کاشت ایمپلنت با موفقیت همراه خواهد بود.
به همین دلیل اغلب دندانپزشکان به افراد توصیه می کنند قبل از شروع ایمپلنت میزان قند خون خود را بررسی نمایند. البته این کار به همه توصیه نمی شود، افرادی که سابقه خانوادگی ابتلا به دیابت را دارند باید همیشه میزان قند خون خود را بررسی نمایند. در افراد مبتلا به دیابت میزان قند خون در همه مراحل درمان بررسی می شود.
همانطور که می دانید ریشه یا پایه ایمپلنت با جراحی در استخوان فک قرار می گیرد برای بسط استخوان با پایه یا پیوند آن با ریشه مصنوعی معمولا به مدت زمانی حدودا بین 3 تا 5 ماه نیاز است. موفقیت یا شکست درمان در این بازه زمانی مشخص می شود. در افراد دیابتی در این بازه زمانی میزان قند خون مدام باید کنترل گردد و باید در محدوده طبیعی باشد.
در صورتی که دیابت در این بازه زمانی کنترل نشود، امکان شکست درمان وجود دارد و علاوه بر عدم پیوند استخوان ممکن است فرد دچار عفونت و التهاب لثه شود.
پس در افراد مبتلا به دیابت از قبل از شروع درمان تا اتمام آن باید میزان قند خون کنترل شود و در بازه طبیعی قرار بگیرد. در این صورت درصد شکست درمان به حداقل خود خواهد رسید. در این افراد همچنین رعایت موارد بهداشتی بسیار مهم است استفاده از دهانشویه ها و همچنین دارو های آنتی باکتریال و آنتی بیوتیک حائز اهمیت است. به جز موارد فوق کاشت ایمپلنت در افراد مبتلا به دیابت مانند افراد معمولی انجام می شود.