ارتودنسی روشی می باشد که دندانپزشکان از آن طریق کجی و نامرتبی دندان ها را اصلاح می کنند .
ارتودنسی به دو روش ثابت و متحرک برای بیماران انجام می شود .
ارتودنسی متحرک :
برای انجام ارتودنسی متحرک ابتدا دندانپزشک از فک بالا و پایین بیمار قالب گرفته و با توجه به آن قالب برای بیمار پلاک تهیه می کند . این پلاک متحرک بوده و بیمار می تواند در هنگام خوردن یا مسواک زدن آن را از دهان خارج کند . چنانچه دندانها دارای نامرتبی و بهم ریختگی شدید باشد بهتر است از ارتودنسی متحرک استفاده نشود . به دلیل اینکه پلاک قابلیت خروج از دهان را دارد به همین دلیل بیمار بهتر می تواند بهداشت دهان و دندان را رعایت کند و از مسواک و نخ دندان استفاده کند در نتیجه دندانها کمتر دچار پوسیدگی می شوند .
ارتودنسی ثابت :
در این روش دندانپزشک براکتها را به کمک چسب مخصوص بر روی دندانها قرار می دهد و بوسیله ی سیم و کش براکتها را به یکدیگر متصل می کند . در ارتودنسی ثابت که دستگاه قابلیت خروج از دهان را ندارد و تا پایان دوره درمان باید در داخل دهان باقی بماند و بیمار نمی تواند آن را از دهان خارج کند . چنانچه دندانها دچار بهم ریختگی شدید باشند ارتودنسی ثابت به آنها کمک می کند تا دندانهایی مرتب و صاف داشته باشند . در ارتودنسی ثابت بیمار باید به بهداشت دهان ودندان خود توجه زیادی داشته باشد زیرا عدم رعایت صحیح بهداشت دهان و دندان باعث می شود دندانها دچار پوسیدگی شوند .
تفاوت ارتودنسی ثابت و متحرک :
1-در صورتیکه بیمار دارای سن پایین باشد دندانپزشک از ارتودنسی متحرک استفاده می کند زیرا در سنین پایین استخوانهای فک قابلیت تغییر بیشتری را دارند
2-در صورت بالا بودن سن بیمار توصیه می شود از ارتودنسی ثابت استفاده شود زیرا دراین سن استخوانهای فک انعطاف کمتری داشته
3-در ارتودنسی متحرک پلاک از دهان خارج می شود در صورتیکه در ارتودنسی ثابت دستگاه در داخل دهان ثابت است